Wykuty w kamieniu pejzaż wybrzeża Bretanii porusza każdego komu dane jest go zobaczyć. Pewnego zimnego, wietrznego lata i mnie urzekła ta kraina mitów i nieskończonych przestrzeni oraz ziemi twardej jak bretoński język.

Dalekie perspektywy na granitowym wybrzeżu otwierają zarówno spojrzenie jak i umysł na zadumę nad nietrwałością form życia w kontekście bezmiaru przestrzeni natury.

I taka jest Moja Bretania.

Beata Juchniewicz