Dziennik, pisany w latach 1914-1923, pierwotnie nie był przeznaczony przez autorkę do publikacji. Został opatrzony koniecznymi wyjaśnieniami i oddany do druku przez jej męża, Johna Middletona Murry. Katherine Mansfield komentuje w nim osobiste przeżycia i spotkania z różnymi ludźmi. Analizuje pisane właśnie nowele, wygłaszając przy okazji swoje poglądy na temat literatury. Wspomina o przeczytanych książkach, ulubionych autorach, a także o własnych projektach twórczych. Mimo ciągłych cierpień fizycznych i psychicznych, wywołanych ciężką chorobą, Katherine Mansfield walczyła o osiągnięcie wewnętrznego spokoju i stałe doskonalenie sztuki pisarskiej.