W 1827 roku Franz Schubert skomponował cykl dwudziestu czterech pieśni pt. „Winterreise” do strof liryków romantycznego poety Wilhelma Műllera. U schyłku XX stulecia Stanisław Barańczak opublikował swoją własną wersję „Podróży zimowej.” Poeta wielokrotnie studiował anatomię zimy, czasem stawiając znak równości między porą roku i współczesną cywilizacją. Wędrowiec Műllera jest nieszczęśliwym kochankiem, bohater Barańczaka zaś samotnikiem, wołającym do nieba o boską obecność, zagubionym w lodowatym pejzażu.