Trzeciego czerwca mija dokładnie 100 lat od dnia śmierci wybitnego niemieckojęzycznego pisarza Franza Kafki (1883-1924). Pochodził z osiadłej w Pradze (wówczas jeszcze w granicach monarchii austro-węgierskiej) rodziny żydowskiej. W swojej twórczości stworzył specyficzny model sytuacji, oparty na budzącym silne poczucie zagrożenia, przytłaczającym i groteskowym zderzeniu anonimowej jednostki z jakąś nadrzędną wobec niej instancją, zwany właśnie sytuacją kafkowską. Kilka faktów miało szczególny wpływ na życie zarówno osobiste, jak i literackie Franza Kafki: rodzinne miasto, w którym spędził większość życia; poznanie swojego późniejszego najlepszego przyjaciela, również pisarza, Maxa Broda i skupionych wokół niego nie mniej twórczych kolegów po piórze; dominująca, niemal toksyczna relacja z rodzicami, a zwłaszcza z ojcem, przerwana dopiero związkiem z ostatnią towarzyszką życia, Dorą Diamant i wreszcie postępująca gruźlica, która najpierw wymusiła porzucenie twórczości literackiej, a ostatecznie stała się przyczyną przedwczesnej śmierci pisarza.
